Η διαλειμματική προπόνηση ως φάρμακο για πολλές αρρώστιες

Πολλοί πάσχοντες από χρόνια προβλήματα υγείας αυτοπεριορίζουν τη δραστηριότητά τους στο ελάχιστο δυνατό, νομίζοντας ότι η κίνηση δεν είναι ασφαλής ή ότι δεν μπορούν να την κάνουν. Πρόσφατες μελέτες, όμως, δείχνουν ότι ισχύει ακριβώς το αντίθετο.

Οι άνθρωποι αυτοί, λένε οι ειδικοί, όχι μόνο πρέπει να διατηρήσουν τη φυσική δραστηριότητά τους, αλλά θα ωφεληθούν ιδιαιτέρως αν βάλουν στη ζωή τους τη διαλειμματική προπόνηση (HIIT - High-Intensity Interval Training), η οποία μπορεί να βοηθήσει τους ασθενείς με νοσήματα όπως η καρδιοπάθεια, ο διαβήτης, το εγκεφαλικό, οι πνευμονοπάθειες, η αρθρίτιδα και η νόσος Πάρκινσον.

Οι σχετικές μελέτες δείχνουν πως το συγκεκριμένο είδος άσκησης όχι μόνο είναι ασφαλές για τους περισσότερους ασθενείς, αλλά μπορεί να προλάβει ή και να αντιστρέψει ακόμα τις αναπηρίες που σχετίζονται με πολλές χρόνιες παθήσεις, γράφει η εφημερίδα «Νιου Γιορκ Τάιμς».

Αυτός είναι και ο λόγος που ήδη έχουν αρχίσει μελέτες στις οποίες δοκιμάζεται ως είδος θεραπείας, το οποίο μερικές φορές φαίνεται να είναι εξίσου αποτελεσματικό με τα φάρμακα στην καταπολέμηση ορισμένων χρόνιων ασθενειών.


Τι είναι

Η διαλειμματική προπόνηση είναι ουσιαστικά σκληρή γυμναστική (σχεδόν στα όρια των αντοχών του ασκουμένου) επί 30 έως 60 δευτερόλεπτα και στη συνέχεια χαλαρή άσκηση για το ίδιο χρονικό διάστημα, με το δίπτυχο αυτό να επαναλαμβάνεται συνήθως έως 20 λεπτά τη φορά τρεις ημέρες την εβδομάδα.

Διαλειμματική προπόνηση μπορεί να γίνει με διάφορες δραστηριότητες, όπως ποδηλασία, κολύμβηση, βάδιση και τζόγκινγκ, ιδίως σε στατικά ποδήλατα ή κυλιόμενους διαδρόμους.

Ωστόσο μπορεί να γίνει και σε υπαίθριους χώρους – λ.χ. να περπατάει ο ασκούμενος πολύ γρήγορα, στο όριο του τρεξίματος, για 30 δευτερόλεπτα και μετά να περπατάει αργά αργά για άλλα 30 δευτερόλεπτα κ.ο.κ.

«Μελέτες έχουν δείξει ότι οι ασκούμενοι απολαμβάνουν περισσότερο τις εναλλασσόμενες ασκήσεις και έτσι έχουν περισσότερες πιθανότητες να μην τις εγκαταλείψουν στο πέρασμα του χρόνου» λέει ο δρ Τζόναθαν Π. Λιτλ, ειδικός στην φυσιολογία της ασκήσεως στο Πανεπιστήμιο της Βρετανικής Κολομβίας στο Οκάναγκαν.

Η ένταση της άσκησης προσαρμόζεται στις ικανότητες κάθε ασκουμένου. «Το τμήμα της έντονης γυμναστικής αντιστοιχεί στο 80-90% της μέγιστης αεροβικής ικανότητας του ασθενούς» εξηγεί ο δρ Λιτλ. «Καθώς περνάει ο καιρός και η αεροβική κατάστασή του βελτιώνεται, γίνονται και οι απαιτούμενες προσαρμογές της έντασης της άσκησης».


Για ποιους ασθενείς ενδείκνυται η διαλειμματική προπόνηση; Σε πρόσφατη έκθεση που δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «Health & Fitness Journal» του Αμερικανικού Κολεγίου Αθλητιατρικής, ο δρ Λιτλ και συνάδελφοί του ανέφεραν πως «είναι κατάλληλη για τα άτομα χαμηλού έως μέτριου κινδύνου που έχουν πάρει την έγκριση του γιατρού τους για συμμετοχή σε έντονες ασκήσεις», ενώ «οι υψηλού κινδύνου ασθενείς πρέπει να γυμνάζονται μόνο υπό συνεχή ιατρική επίβλεψη».

Τα οφέλη

Στα οφέλη της διαλειμματικής προπόνησης συμπεριλαμβάνονται καλύτερη χρήση του οξυγόνου και της ινσουλίνης από τον οργανισμό, αυξημένη ελαστικότητα των αρτηριών, μείωση των επιπέδων σακχάρου (ο δρ Λιτλ λέει πως με μία και μόνη συνεδρία ένας ασθενής με διαβήτη μπορεί να δει διαφορά) και μείωση του σωματικού λίπους.

Πολυάριθμες μελέτες έχουν δείξει πως οι επιδράσεις αυτέςμπορούν να διευκολύνουν την ρύθμιση του σακχάρου στους διαβητικούς, να βελτιώσουν την καρδιαγγειακή κατάσταση και να μειώσουν τον κίνδυνο εμφράγματος στους καρδιοπαθείς, να καταπολεμήσουν την δύσπνοια στους πάσχοντες από χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια, και να βελτιώσουν την κινητικότητα των ανθρώπων με εγκεφαλικό ή νόσο του Πάρκινσον.
Πηγή: ygeia.tanea.gr